Dag 6: Torony naar Kapfenstein, 88 km

Heerlijk geslapen worden we wakker, ook al is ook dit bed weer erg hard. Misschien is dit normaal in Hongarije. Ontbijt is vandaag buiten, achter onder een overkapping. Dit verblijf is nog in aanbouw, alleen het woonhuis is al gereed. Gloednieuw met airco, wat wil je nog meer. Het zonnetje schijnt weer lekker als we om 08:45 uur op de fiets stappen. Ook vandaag zullen we de grens weer regelmatig oversteken. Op weg vanuit Hongarije naar Oostenrijk, komt er een mountainbiker naast ons fietsen. Hij stelt belangstellend vragen over onze reis. Hem vragen we waarom er zoveel grensbewaking is vanuit Oostenrijk. Goed, ik had al een vermoeden, en dat wordt nu bevestigd. Er komen dagelijks veel vluchtelingen illegaal vanuit Hongarije, dat is het smerige beleid van meneer Orbán, de president van Hongarije. Daar wordt dus ordinair gewoon geld mee verdient. Vlak voor Szentgothárd maken we een lunch stop. Ook hier raken we aan de praat met een werknemer, die hier ook van zijn lunch geniet. Mooi is dat contact met de lokale bevolking. Na de lunch komt een zwaar stuk met stevige klimmetjes. Uit eindelijk staan we midden in het bos, vlak bij Schloss Tabor en weten we niet meer welke richting we op moeten. Google verteld heel wat anders dan onze route aangeeft. Het kan echter niet ver meer zijn, hooguit 3-4 km. We besluiten te bellen en we worden vakkundig door het laatste stukje heen geloodst. Tja, en dan kom je aan en worden we welkom geheten door een echtpaar, die bijna net zo oud zijn als mijn ouders. Beide hebben gegarandeerd een 8 voor hun leeftijd. Een excentriek echtpaar. Het appartement is mooi maar apart beschilderd, een hippie plekje. Blijft wel dat we in the middle of nowwhere zijn. Geen restaurants en een supermarkt die nog 5 km, maar wel met bijna 200 hoogtemeters, ver weg ligt. We zijn maar amper bekomen van onze eerste indruk, wanneer Harry, zo heet de man, op de deur klopt. Of we zin hebben om mee te gaan naar een Buschenschank. Een traditie in dit deel van Oostenrijk. Hier kan je goedkoop eten, maar er worden alleen zelfgemaakte koude gerechten geserveerd, met de zelf gemaakte wijn. Hier hoef je niet over na te denken. We krijgen een geweldig mooie avond en praten over de hedendaagse problemen van de wereld onder het genot van wijn en eten. De vele wespen ruziën onderling om een stukje vlees dat voor hun apart is gelegd. Anders zitten ze constant op ons eigen eten. Na het eten krijgen we nog een kleine rondtour. We gaan naar Schloss Kapfenstein en de plaatselijke kerk die daar bij ligt. Hij wijst ons vanuit het kasteel waar hun woning is, maar zij is het er niet mee eens. Twee deuren verder ligt een hotel, Klein Holland, maar dit is gesloten. Staat te koop, en hij verteld dat de eigenaresse mee heeft gedaan met boer zoekt vrouw in Nederland. Wij kunnen haar echter niet herinneren. Wanneer we vervolgens ook nog even naar het kerkje rijden, duurt het mevrouw iets te lang. Hij praat graag,verteld ons zelf hoe duur de huizen zijn. Mevrouw moet echter naar toilette en loopt gewoon achter de kerk, om hier even een boodschap te doen. Op weg terug zien we borden met 16% stijging, poeh, als we dit nog op de fiets hadden moeten doen… Het ontbijt voor morgenvroeg hebben we bij de Buschenschank mee genomen. Een tip van Harry, haha. Het leek erop dat zij niet zoveel interesse hadden om voor ons een ontbijt te maken, zo vroeg.  Het werd erg tactisch gebracht. Inmiddels is het aarde donker en zitten we nog op het terras. Hier en daar ritselt het, er loopt hier van alles rond. Heerlijk, al is Anita het niet helemaal met me eens. Maar ja, deze indrukwekkende avond moet nu eenmaal direct genoteerd worden, anders ben je de helft van het verhaal morgen kwijt. Bizar en tegelijk ontiegelijk mooi. Zo wordt een zware dag wel erg bijzonder afgesloten. Gruss Gott.