10 juli, Eisenbach naar Roetgen, 108 km

Gisteren een heerlijke avond gehad op ons terras bij de safaritent. Zeker na de regen toen de temperatuur is gezakt naar een lekker niveau hebben we nog lekker een wijntje gedronken. We slapen uit, haha, de wekker gaat om half zeven. Kunnen niet vroeg vertrekken omdat we eerst controle van de safaritent krijgen en dat kan pas om kwart over zeven. Dan maar eerst koffie maken en een bekertje yoghurt delen. Het echte ontbijt kan pas in Dasburg. Daar is een tankstation waar je kleine levensmiddelen kunt kopen. De enigste mogelijkheid in de hele omgeving. Broodjes, kaas, jam en koffie worden gekocht en we lopen naar de andere kant van de brug, want daar staat een bankje. Dasburg, het ligt in een gat, aan de Luxemburgse kant, maar ook de Duitse kant gaat het kilometers steil omhoog. Na het ontbijt gaat het langzaam naar boven aan de Duitse kant. Klein verzet, verstand op nul en fietsen maar. De route loopt vooral over de Duitse kant van de grens en het is erg glooiend. De grens wordt wel acht keer gepasseerd, dan is het Luxenburg, dan weer Duitsland en dan zitten we in België, en dat laatste merk je aan de verandering van asfalt. Gelukkig is er nog geen zon. Heel veel bosgebied is het en hier is het akelig stil. Zo mooi die rust. In Sankt Vith, dit is België, stoppen we voor de lunch, de zwaarste klimmetjes hebben we dan achter de rug. We zitten dan al enkele kilometers op de Vennbahn. Wat is dit een prachtig fietspad, geen verkeer, alleen maar heerlijke rust. Voordat we verder gaan krijgen we nog vers koud water van het personeel in de bakkerij/boulangerie. Vanaf nu kunnen we gassen. Eerst gaat het nog tegen 1 a 2% valsplat omhoog, maar je kan goed tempo houden. Ineens vliegen de kilometers voorbij, wanneer we vlak bij Robbertville weer pauze houden, maken we de balans op. De overnachtingen die we bij Bosfagne hebben gevonden, liggen uiteindelijk veel te ver van de Vennbahn route. We doen dit niet, het is drie uur, dus we kunnen best nog even fietsen. Zeker nu het valsplat naar beneden gaat. In flink tempo gaat het naar Roetgen, hier overleggen we omdat hier de laatste overnachtingsmogelijkheid is voor Aken. Aken is dan nog 30 km, dat vinden we toch te ver. Daarbij liggen de hotels ver buiten het centrum en is het maar afwachten in welke wijk je terecht komt. Besluiten om het pension Brunnenhof in Roetgen te boeken en dat blijkt een hele goede keuze. Is zelfs een goede locatie om als uitvalsbasis te nemen voor een paar daagjes Eifel met de racefiets. Aan de overkant ligt een restaurant, 800 meter verder een goede ijssalon en wanneer ik dit verhaaltje maak zitten we op het dakterras met een biertje. Dat is het echte vakantiegevoel. En dan is er nog een verrassing, we komen morgen al thuis. We laten Maastricht even links liggen en hebben een route vanaf Aken naar huis gemaakt via routeyou. Dit is ca. 110 km en de eerste 30 gaan bergaf naar Aken. Vanaf morgen ben ik dan ook weer schrijver af. We drinken nu ons bier of wijn op en gaan dan lekker in bed. Voor de laatste keer, Guten Nacht.