Dag 9: 6 mei 2024, Ohé en Laak naar Eijsden, 73 km

Dag 9: 6 mei 2024, Ohé en Laak naar Eijsden, 73 km.

Vreemd, wakker worden in Ohé en Laak, zo dicht bij huis. Ohé en Laak zijn twee verschillende kernen, waarbij Ohé een kerkdorp is en Laak een buurtschap, nabij het kasteel. Dit kasteel is in 1719 gekocht door de familie Hompesch, en graaf Reinier Vincent van Hompesch bouwde destijds de Hompesch Molen. Tot 1991 was dit een zelfstandige gemeente. Na een heerlijk ontbijt stappen we op onze fietsen, het laatste stukje van de route is aangebroken. Er vallen een paar druppels regen, de route gaat eerst naar Echt over het Julianakanaal richting Susteren. Achter Nieuwstadt gaan we de grens met Duitsland over en zo fietsen we om Sittard heen. Bij Hillensberg komen we weer terug in Nederland en dan begint het. De windraak is de eerste heuvel, poeh, dat valt tegen. Via Puth, Schinnen en Schimmert fietsen we toch weer over voor ons onbekende paadjes. Komen door een gehucht, Waterval, wie heeft hier ooit van gehoord?. Even verderop ligt Meersen. Het is inmiddels gaan regenen en dus pakken we hier bij Preuf een lunchpauze. Een klein uurtje later is het weer droog en dus kan de weg vervolgd worden. Een regenpak aan, daar hebben we nu geen zin in in! Het laatste stuk gaat helemaal langs Maastricht over af en toe een zandpaadje via Gronsveld, Rijckholt naar Mesch. Hier krijgen we nog een hele vervelende klim over een heel slecht zandpad. Even later staan we aan de grens met België bij het plaatsje Withuis. Een fotomoment natuurlijk. De route is af, van het wad in het noorden naar het zuidelijkste puntje in Limburg, dwars door het lage land. Onze overnachting hebben we in Eijsden, een prima plek, want hier zijn we vaker geweest. Ook vandaag zetten we een reistraditie voort en sluiten onze tocht af met een biertje bij LaMeuse aan de Maas. Hier gaan we ‘s-avonds ook eten, heerlijk, echt een aanbeveling als je in de buurt bent. Eèsjdes zuurvlees, zo lekker. Als het droog is, er vallen hier geregeld flinke buien, lopen we weer terug. Het “laatste” verhaaltje moet gemaakt worden, morgen is maar een formaliteit, we moeten nu eenmaal naar huis, maar het hoort officieel niet bij de 10 provinciën route. Wat hebben we een fijne vakantiereis mee gemaakt. Weer zoveel leuke mensen ontmoet met hun verhalen. Nederland is toch echt wel mooi, het vlakke open landschap in het noorden, de polders, de Veluwe, en het rivierengebied in het midden, tot aan de heuvels van Limburg.Fietsend op reis is toch het mooiste dat er is. Ook al regent het eens een dag, al hebben we dit keer wel veel geluk gehad met dit weer. Tot morgen, dan nog een klein verslagje, zodat jullie natuurlijk wel weten dat we weer veilig zijn thuis gekomen. Welterusten voor nu.