21 juni, Rigomagno naar Poggibonsi, 76 km.

Om 06:00 uur wakker geworden van een paar bouwvakkers die naar het werk gaan. Geen probleem want wij gaan ook vroeg beginnen. In de keuken heeft de gastheer 2 kopjes en kommetjes met havermout klaar gezet. Hij heeft voor ons gewoon havermout in de winkel gehaald, wat een lieverd. Heeft hij toch niet begrepen dat we die zelf bij ons hebben en dat alleen de melk nog ontbreekt. In ons beste Italiaans hebben we een bedank briefje geschreven. Dit zijn toch echt de leuke verrassingen tijdens een reis. Om 07:15 uur stappen we weer op de fiets. We fietsen door een bosomgeving en verlaten we Umbrië en komen we in Toscane. Het landschap verandert vrij direct in uitgestrekte velden met vergezichten. Grote wijngaarden met boven op een heuvel een giga huis, dat men bereikt via een mooie oprijlaan, die aan beide zijden met cipressen is gedecoreerd. De heuvels zijn echter erg pittig, drie stuks achter elkaar met 10-12% stijging. Dat betekend ook heerlijke afdalingen en zo fietsen we rond 11:00uur Siena in. Even van de route af, want de Piazza il Campo moet bezocht worden. Heilige grond voor wielrenners, dit is de finish van de Strade Bianchi elk jaar. Wat een plein, je waant je een matador in de arena, prachtig. Even iets gegeten en dan weer verder, want met al die toeristen duurt het wel even voordat je weer kan fietsen.  Heet is het weer, maar het landschap maakt dit ruim goed, en dan die plaatsnamen, Montefiascone of Monteriggioni, dat klinkt toch veel beter dan Neer of Grathem. Zeggen we net tegen elkaar hoe mooi het landschap is en hoe fijn het vandaag fietsen is, belanden we weer op een gravelpad. En niet zomaar een (zie foto met die Fiat Panda), het pad is door hevige regenval helemaal uitgesleten, daarna gaat het over op split. Zoveel zelfs dat je hier niet meer door komt met onze fiets. Die pelgrimspaadjes beginnen mij aardig te irriteren. Dat is niet voor fietsers, maar voor wandelaars. Een zandpad is niet erg, maar er ligt zoveel split op het pad, dat zelfs Jos Verstappen (de grindkoning) hier jaloers op wordt. Uit eindelijk eindigt onze dag in Poggibonsi (weer zo’n gave naam). Hier overnachten we bij Antico Podere II Bugnolo met zwembad🏊‍♀️. Even snel geregeld tijdens een pauze. Is maar 700 meter van de route, maar wel met een klim over een gravelpad van 12%. We hebben hier deze vakantie wel een patent op geloof ik. We krijgen een appartement ipv een kamer. Och zeggen wij, dat is nog beter, totdat we ons even later realiseren dat we dan ook boodschappen moeten doen, en zo mogen dit steile stuk nog een keer beklimmen. Eerst maar eens het zwembad in, dan lekker douchen en daarna boodschappen halen. Is bijna net zo duur dan uit eten. Nu lekker gezellig buiten met de ondergaande zon gegeten en van een biertje kunnen genieten, en dat is ook wel eens gezellig. En niet onbelangrijk, we hebben de vervolgroute goed kunnen bekijken, en hebben we besloten om toch via Pisa en Lucca te gaan. We sluiten af in het Italiaans, Lascio a questo, domani una nuova storia.