20 juni, San Cristoforo Termi naar Rigomagno, 74 km.

Er zijn geen gordijnen voor de kleine raampjes, we zijn vroeg wakker. Heerlijk een heel huis voor ons alleen. Je kan lekker in het Adam en Eva kostuum rond banjeren, niemand die het ziet. Ons eigen naturisten stekkie😜. We maken havermout en gaan buiten in het zonnetje lekker ontbijten. Om 07:45 uur stappen we op de fiets. Maar goed dat we dan nog niet weten, wat de dag ons gaat brengen. Omdat we weer op een heuvel logeerden, gaat het eerst lekker naar beneden. In Fabre Scalo kopen we bij de bakker broodjes en koffiesnacks en dat is een goede beslissing geweest. Al vrij snel na deze plaats verdwijnt het asfalt en krijgen we gravelpaden, die vervolgens over gaan in jaagpaadjes, zoals die in België ook zijn. We zien een schuw vosje dat van ons schrikt en zich snel in de struiken verstopt. Smalle paden van pakweg 15 cm breed en aan beide kanten met struiken en onkruid begroeid en wij fietsen hier 45 km over. De Sentiero della Bonifica heet dit pad. Sentiero betekend wandelpad, nou dan weet je het wel. Zal wel een of ander pelgrimdingetje zijn. Alles zit onder het stof, het is zelfs gevaarlijk om fietsend de bidon te pakken. Onderweg kom je nergens een winkeltje of barretje tegen voor een pauze. De eerste plaats met huizen is Bettolle en hier genieten we van onze gekochte broodjes, het is dan al bijna 13:00 uur. Bij een bistro halen we het te weinig gedronken vocht weer in. We voelen beide de 2 zware voorgaande dagen in de benen en met een temperatuur van 35 graden is het bloedheet. Na de middag maak je geen kilometers meer met deze hitte. Dus de booking app maar openen, maar er is niet zoveel aanbod. In Rigomagno vinden we een plekkie voor 70 eurootjes, Affittacamere La Fornace. Met handen en voeten proberen we duidelijk te maken dat we graag wat melk willen voor ons ontbijt. Het ging gisteren goed, dus waarom niet weer vragen. Kunnen we in ieder geval ons havermout ontbijt maken. Nu maar hopen dat hij het heeft begrepen. Een supermarkt ligt 4 km verderop en met dit glooiend landschap, fiets je daar niet zomaar even naar toe, na een zware dag. Er is gelukkig wel een restaurant, dat zijn 1,5 km fietsen. Verder hebben we alleen maar water tot onze beschikking. Moeten dit morgen toch echt beter gaan organiseren en wat meer proviand gaan inslaan. We zitten ook een beetje in dubio, het is hier al dagen 35 graden en dat blijft het ook de komende week. We twijfelen of we de bypass via Pisa en Lucca (195 extra km’s) wel moeten doen, of dat we de hoofdroute gewoon moeten blijven volgen vanuit San Gimignano en of een extra dag in Siena nemen. We gaan hier tijdens het eten maar eens over nadenken. Wij zijn in het enigste restaurant van het dorp, Scroccazucche, gaan eten. En dat uit eten is in Italië ook een beleving. Om 19:00uur zit je nog lekker met zijn tweeën, en nog geen half uur later is de hele tent vol. Gewoon op een dinsdagavond. En is er iets te vieren, zoals een 18e verjaardag, dan gaat de hele familie uit eten. Een kakofonie aan geluid. Wel apart is dat we € 4,00 moeten betalen voor het gebruik van bestek en borden. Hebben wij nog niet meegemaakt.  Maar ja, dan nog kost het uit eten niet veel. Gemiddeld tussen de €35,00 en € 40,00 inclusief drank. Onze buikjes zijn weer vol, nu vroeg naar bed. Hebben alleen nog geen knopen door gehakt. We zien het morgen wel. Welterusten.