25 juni, Porretta Terme naar Modena, 88 km
Het is zondag, ook vandaag zitten we al om 06:00 uur op de fiets. De laatste Apennijnen etappe en wat voor een. De route houden we als rode draad even op onze Garmins, maar wanneer het links of rechts af gaat waar zand, grind of gravelpad is, zoeken we een alternatieve route over een drukkere weg, maar wel van asfalt. De eerste lange klim, 17 km, gaat goed, wel pittig. Eenmaal boven houden we koffiepauze. Beide krijgen we geen ontbijt weg gezet vanmorgen, rijden op een boterham en een yoghurtje. We krijgen de lekkerste cappuccino tot nu toe geserveerd, met iets lekkers. De tafeltjes zitten zo vroeg al vol, wielrenners. Doen hier hetzelfde als bij ons, fietsen en koffie drinken😀. Vlak in de buurt van Zocca gaat het flink mis. De route gaat over een zandpad, maar naar boven volg je een asfaltweg en als je boven links gaat, kom je weer op de route. Foute keuze, de weg boven gaat wel naar links, maar is een grindpad met grove stenen die afdaalt tegen 8% en dit is niet te fietsen. We lopen, 1 km, kost ons een half uur. Onder komen we op een brede asfalt weg, joepie, de route weer. Helaas is de pret van korte duur, een paar honderd meter verder gaat de route weer dwars door weilanden. Hadden we maar over de grote weg naar Zocca gefietst zeggen we tegen elkaar. Dat waren dan wel ettelijke kilometers om geweest. We rijden de andere kant op en zien de weg alleen maar flink dalen, terwijl de kerk van Zocca hoog ligt. Gaan we wel goed, het wordt ons even teveel, stoppen en pluizen uit hoe we nu in Zocca moeten komen. Er is maar een optie en dat wordt een kilometer klimmen tegen 9% gemiddeld. Héhe, we zijn boven, bij een bushokje stoppen we even om te eten en om een nieuwe route te maken via Route You. Hier kun je voor de optie: alleen verharde wegen, kiezen. Na een vroege lunch, net voor 12 uur, willen we weer verder fietsen, maar dan is de achterband van Anita weer lek. Ben nu toch echt bang dat dit de wraak van de fiets is, hij weet natuurlijk dat dit zijn laatste reis is en dat hij bij terug komst in Nederland wordt ingeruild. Nieuwe band erin en goed 20 minuten later fietsen we, ik wel helemaal onder de kettingsmeer, weer verder. Het gaat nu alleen maar bergaf, de bergen verdwijnen voor de Po-vlakte. In Vignola stoppen we, het is al erg heet, en hier besluiten we om toch nog door te rijden tot Modena. Het is vlak dus die 30 km moeten nog kunnen. Hotel geboekt, vlak bij het Ferrari museum. Modena is bekend vanwege de auto industrie en dan vooral de Ferrari en Maserati. Wat hebben we vandaag verder zoal gezien, naast de weg sprintende hagedissen voor de fiets, hebben we ook een slang gezien. Waren wel al dood gereden slangen tegen gekomen, maar nu een levende. Maar ook het landschap is erg mooi, zeker wanneer je vanuit de bergen omlaag komt en zo over de grote PO-vlakte uitkijkt. Er hangt wel een flinke laag smog boven het gebied. We zitten in hotel Astor en we mogen hier de fietsen niet binnen zetten. Dus hopen we maar, dat er morgen nog een volgende etappe is. Voor nu welterusten.
