6 juli, Colmar naar Wasselonne, 96 km.

Gisteren toch een beetje verjaardag gevierd, eerst lekker gegeten in de stad en daarna nog een afzakkertje in een van de barretjes. Wel iets te laat naar bed, een bed wat is dat heerlijk nadat je 4 nachten op een luchtbed hebt gelegen. Vanmorgen weer eens een lekker ontbijt, maar dan is er paniek. De koffiemachine werkt niet, na een kopje gaat die op tilt. Om beurten komt er een ander personeelslid van het hotel even slim kijken, resetten de machine en deze gaat na weer een kopje op storing. Tot ergernis van vooral een paar Scandinaviërs. Omdat wij weer te vroeg waren, hebben wij wel geluk en toch nog een kopje kunnen drinken. Natuurlijk te weinig voor Aniet, dus die wil al vroeg een koffiepauze. Ja, dat gaat even niet. Mijn fiets heeft kuren en we moeten naar een fietsenmaker, de versnelling voor en achter ratelt en springt over. In Chatenois, na 30 km, is er een fietsenwinkel en we krijgen koffie. De fietsenwinkel is echter gesloten tot 14:00uur. Ik loop achterom en hoor stemmen, klop aan en vraag of ze mij toch willen helpen. Gelukkig spreekt er iemand Duits. Ik leg uit dat we onderweg zijn van Rome naar huis en dat de versnelling blijft hangen. Prachtig vindt hij dit en helpt me graag even, en als de versnelling weer soepel schakelt na een aantal minuten, vraagt hij of ik reclame of iets op hun site wil zetten. Ik hoef niets te betalen. Dat is pas aardig van MN bike specialized dealer in Chatenois. Nu snel terug naar Anita, de koffie staat koud te worden. Na een uur kunnen we weer verder met onze mooie route. Tussen de wijnvelden door, heuvel op en heuvel af, steeds door mooie dorpjes. Het is net of je langs de Moezel fiets, alles ademt Duits, maar is gewoon Frans. Goed aangegeven fietsroutes, een erg mooie streek deze Elzas. Als de zon tenminste schijnt. Door mooie dorpjes zoals Barr en Andlau fietsen we naar Molsheim. Hier pauzeren we maar we krijgen niets meer op de terrassen, men gaat sluiten. Die Fransen hebben maar een makkelijk leven, met zo’n lange middagpauze. Het is nog vroeg dus we plakken er nog een 15 km aan vast, tot in Wasselonne. Hier zijn 2 campings, een municipal en een andere. Laat nou die andere camping dichter bij de route liggen, wij er naar toe. Vreemd, alle hekken en poorten zijn dicht, zou die niet meer bestaan. Er staat een 06 nummer. Anita gaat bellen. Ondertussen heb ik al een bordje gezien waarop naturisme staat. Als er iemand opneemt is deze heel verbaast dat we met de fiets komen, hij zegt nog dit is een ssk camping. Ja hoor, hebben wij weer, een camping waar je met jouw blote hebben en houwen moet rond banjeren. We bedanken netjes voor de eer en rijden terug naar de camping municipal. Hier mag je wel in een broekie rond huppelen. Tent op zetten, douchen, kleren wassen en nog eerst een biertje, dan eten koken en links en rechts een beetje stroom “bietsen” voor de apparaten. Dan is het al snel 8 uur, naar de receptie (daar is alleen WiFi) om de te kijken of we nog nieuws hebben gemist. Daarna gaan de luiken alweer dicht. Welterusten dan maar!