5 juli, Kaiseraugst naar Colmar, 106 km

Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de Gloria. Hipper de piep, Anita is jarig, 58 lentes jong. Het is heerlijk wakker worden aan de Rijn, er zitten diverse ooievaarsnesten in de bomen en de jongen maken een klepperend geluid met de snavels. Het is elke morgen een beetje hetzelfde ritueel en de structuur zit er goed in. Al vroeg zijn we op pad naar Basel, vlak voor Basel komt het met bakken uit de hemel. Regenpakken aan en door, in Basel pakken we dan maar eerst koffie met gebak totdat het droog is. Er is nu eenmaal een jarige. Dan gaat het verder, eerst een klein stukje Duitsland en dan over de Dreiländerbrücke naar Frankrijk. Hier fietsen we eerst een dikke 20 km langs een kanaal over een zandpad. De fietsen zitten helemaal onder het zand. Alles knarst en kraakt bij het schakelen. Vervolgens komen we in een groot natuurgebied dat petitie Camarque wordt genoemd. Ook passeren we diverse oorlogsmonumenten, daar staat Frankrijk bekent om. Dat zagen we al toen we 2 jaar geleden naar de Middellandse Zee zijn gefietst. Pas naar 40 km komen we weer in de bewoonde wereld, Munchhouse. Dit is niet dat dorp van die baron! Het is inmiddels al middag en dat betekend dat de winkels allemaal dicht zijn. Gelukkig hebben we nog wat brood van gisteren en jam. De ergste honger kan gestild worden. Het gebied heet de Elzas, en dat ziet er gewoon Duits uit, behalve de straatnamen en de namen van de winkels zijn Frans. Plaatsnamen eindigen heel veel op heim. Ondertussen is het weer helemaal omgedraaid, een strak blauwe hemel en 28 graden. Dat is wel een verschil met vanmorgen, toen moesten we nog een jas aan. Tijdens de lunchpauze hebben we besloten om vandaag geen camping te pakken, door fietsen naar Colmar. Hier een goedkoop hotelletje in het centrum, zodat we weer eens in een bed kunnen slapen. Nog maar 2 landen en dan zijn we thuis. Wordt wel weer erg warm de komende dagen, dan maar vroeg op pad. Moeten nog 550 km, dus dat kan in principe, zonder pech gevalletjes, in 7 dagen te doen zijn. Nu gaan we eerst samen Colmar in om de verjaardag van Aniet te vieren. Au revoir et á domain.