27 juni, Mantova naar Brescia, 96 km

We schrikken om 6 uur wakker van de wekker. Jeetje zeg, wat zijn wij moe geweest. Gisteren ook nog door de stad geslenterd na zo’n rit. Gelukkig is de receptie dag en nacht bezet, dus we brengen de tassen alvast naar beneden en halen de fietsen uit de stalling. Om kwart voor 7 mogen we al ontbijten, zou normaal pas vanaf half 8 zijn. Met de bidons weer gevuld met vers water fietsen we de stad uit en komen we vrij snel op het fietspad dat in het boekje beschreven staat. Het is ook een stukje van de Eurovelo 7, dat is de lange fietsroute van de Noordkaap naar Malta. Malta, ja, dat is toch vreemd, moet je het laatste stukje zeker met de waterfiets😜. Dit fietspad gaat afwisselend over nieuw aangelegd asfalt, oude stukken en zandpaden, maar is goed te doen. De zon schijnt al vrij krachtig en in de verte zie je aan de horizon weer bergen verschijnen. Op een gegeven moment split het fietspad zich. Een kant gaat naar Cerlongo en de andere naar Volta Mantovana. Anita zegt rechtdoor naar Cerlonga maar ik vind dat we de andere moeten kiezen. Aangezien we in een natuurgebied zijn en we tijdens het checken van de route helemaal lek geprikt worden door muggen en dazen, kiezen we in de haast voor mijn optie. Dat blijkt een flinke omweg te zijn. Achteraf hebben we wel het geluk dat we door Borghetto komen, dit is een heel leuk plekje, waar we een koffiepauze houden. We hebben afgesproken om de fietsroute bordjes naar Desenzano di Garda te volgen, maar ik zit soms te dromen op de fiets en let niet goed op, waardoor ik gewoon de route op de garmin volg. Inmiddels fietsen we al bijna 2 uur zonder dat we winkels of barretjes tegen komen om iets te drinken. Het water in de bidons is warm en niet lekker meer. Wanneer ik vervolgens, ik fietste 200 meter vooruit, rechtsaf een afdaling in ga, terwijl het routebordje rechtdoor aan geeft, breekt Anita even en krijg ik ze op mijn “sodemieter”. Omdraaien en terug omhoog fietsen is geen optie, dan maar verder. Dit zijn weer flink wat extra kilometers, en even later kunnen we volgens de route helemaal niet meer verder. Er is een restaurant, daar waar de weg op houd,  waar we iets eten en drinken, het is al lunchtijd en we voelen ons erg gammel. Het hele ding zit vol met bouwvakkers die aan een nieuwe weg met tunnel werken. Uiteindelijk zijn we na ruim 60 km toch in Desenzano aan het Garda meer, maar er is geen meer te zien. Daarvoor moet je nog eerst flink afdalen en daar passen wij voor. Er staan fietsbordjes naar Brescia, die maar volgen, is nog 29 km. Na 4 bordjes zijn deze nergens meer te bekennen en weten we op een rotonde niet meer welke kant op. Rechtdoor dan maar, zou je normaal ook kiezen, zo komen we uiteindelijk weer op de geladen gpx route uit. Het worden bijna 20 km over een erg drukke Strada  Provinciale, zeg maar een soort Napoleonsbaan. Dit is niet fijn fietsen, het is zelfs gevaarlijk. Als er al een fietspad langs loopt, moet je de een keer rechts en de andere keer links van de weg fietsen. Bijeen MC Donalds stoppen we voor een ijsje. Voor de bestelzuil staan we te kijken of we een andere taal kunnen kiezen, wanneer een medewerker, met downsyndroom, ons wil helpen. In het Italiaans praat hij er lustig op los, maar we krijgen hem niet duidelijk gemaakt, dat we hem niet verstaan. Dat is een pijnlijk moment. Inmiddels hebben wel onze overnachting geboekt, Casa Citta, is een B&B vooraan in Brescia. Dit is overigens niet een bijzondere stad, een echte industriestad. In dezelfde straat ligt een bar en daar kun je ook iets eten, nou dat hebben we maar gedaan. Geen hoogstaande maaltijd, maar het vult onze maag wel. Morgen wordt het gelukkig 10 graden kouder dan vandaag. Dat wordt de winterjas aan😜. Slaap lekker.